Proclama a miña alma a grandeza do Señor,
alédase o meu espírito en Deus o meu Salvador”








10.5.09

Evanxeo do Domingo V de Pascoa





Bicos a apertas. Tamén estes enredos son unha moi limitada e pobre experiencia de comuñón. Por riba dos nosos altos pensamentos e por baixo das máis inconfesables tentacións, Cristo asegura a comuñón entre todos permanecendo nel, o que quere dicir, como xa se expresaba o euteronomio para o israelita piadoso: “apegándonos a el”, ou como se expresan as cartas de Xoán, conscientes de que todo o amor que somos capaces de dar, ofrecer e servir, tamén de compartir e gozar, non é senón Deus mesmo, o amor que nos fai humanos, verdadeiramente humanos. Así que, querédevos de verdade...

Andrés GV

No hay comentarios: