Proclama a miña alma a grandeza do Señor,
alédase o meu espírito en Deus o meu Salvador”








25.12.09

Bo Nadal

La Natividad del Señor


La Palabra se hizo carne y acampó entre nosotros


Juan 1. 1-18


En el principio ya existía la Palabra, y la Palabra estaba junto a Dios, y la Palabra era Dios.

La Palabra en el principio estaba junto a Dios. Por medio de la Palabra se hizo todo, y sin ella no se hizo nada de lo que se ha hecho. En la Palabra habla vida, y la vida era la luz de los hombres. La luz brilla en la tiniebla, y la tiniebla no la recibió.

Surgió un hombre enviado por Dios, que se llamaba Juan: éste venía como testigo, para dar testimonio de la luz, para que por él todos vinieran a la fe. No era él la luz, sino testigo de la luz.

La Palabra era la luz verdadera que alumbra a todo hombre. Al inundo vino, y en el mundo estaba; el mundo se hizo por medio de ella, y el mundo no la conoció. Vino a su casa, y los suyos no la recibieron. Pero a cuantos la recibieron, les da poder para ser hijos de Dios, si creen en su nombre. Éstos no han nacido de sangre, ni de amor carnal, ni de amor humano, sino de Dios.

Y la Palabra se hizo carne y acampó entre nosotros, y hemos contemplado su gloria: gloria propia del Hijo único del Padre, lleno de gracia y de verdad. Juan da testimonio de él y grita diciendo:

«Éste es de quien dije:

"El que viene detrás de mí pasa delante de mí, porque existía antes que yo."» Pues de su plenitud todos hemos recibido, gracia tras gracia. Porque la ley se dio por medio de Moisés, la gracia y la verdad vinieron por medio de Jesucristo. A Dios nadie lo ha visto jamás: Dios Hijo único, que está en el seno del Padre, es quien lo ha dado a conocer.

17.10.09

Durante el mes de octubre no habrá culto en el templo de San Roque de Meicende.
La catequesis de preparación a la Comunión y Confirmación será los sábados a las 5.

29.8.09

Perspectiva Pastoral
10h Oración
10.30h Ponencias:
I. Dimensión profética do evanxeo e testemuño do Reino
II. Militancia cristiá e compromiso sociopolítico.
Profesor Fernando Vidal, sociólogo e membro da Comunidade de Vida Cristiá (CVX)
16.30h Grupos
17.30h Comunicacións
-Celia Castro: Comité Oscar Romero de Solidariedade con América Latina
-Bienvenida García: o compromiso pola comunicación de/na Igrexa.
19h Asemblea. Celebración
















Más información

28.8.09

Venres, 28 de agosto

Perspectiva teolóxico-pastoral
10h Oración. Con la canció
n Cara a cara, de Marcos Vidal.
Dirigida por D. Rafael Casás

10.30h Ponencias
I. Dimensión profética da Igrexa. Perspectiva teolóxica.

II. Perspectiva práctica
Profesor Xulio Andión, teólogo
16.30h Grupos
17.30h Comunicacións
- O compromiso político vivido desde a fe.
Por Pilar Farjas, conselleira de Sanidade
19h Asemblea. Celebración

XXIV Semana de Teoloxía no Fogar

















XXIV Semana de Teoloxía no Fogar



Silvia Rozas

27.8.09

XXIV Semana de Teoloxía no Fogar


Comezou hoxe a XXIV Semana de Teoloxía no Fogar, foi apresentada por D. Andrés Garcia Vilariño que insistíu na fidelidade dos participantes.
A oración inaugural foi dirixida por D. Rafael Casás a partir da canción de Marcos Vidal, Buscadme y viviéis.
O profesor Xosé Antonio González García, biblista, expuxo as ponencias: O ser e a misión do profeta no Antigo Testamento, e Xesús profeta.

Concédenos la paz y la esperanza

Jesús, Hijo del Padre, cuando avanza la noche
oscura sobre nuestro día,
concédenos la paz y la esperanza
de esperar cada noche tu gran día.
Amén.

24.8.09

XXIV Semana de Teoloxía no Fogar

A Fundación Fogar de Santa Margarida de A Coruña organiza esta semana a XXIV Semana de Teoloxía e Pastoral baixo o lema:

“O profetismo na Igrexa”






A partires do xoves 27 e ata o domingo 30 de agosto, laicos, cregos e membros de vida consagrada reflexionarán sobre o profetas.
XOVES, 27 de agosto
Perspectiva bíblica
10h Inscrición e recollida de materiais
11h Oración
11.15h Saúdo e presentación da Semana
11.30h Ponencias
I. O ser e a misión do profeta no Antigo Testamento
II. Xesús profeta. O profetismo nas primeiras comunidades
Polo profesor Xosé Antonio González García, biblista
16.30h Grupos
17.30h Comunicacións:
- Equus Zebra: ONG, ao servizo do inmigrante
- Teresa Llamas/Ignacio Delgado: Experiencia de vacacións na Misión, en Kenia.
19h Asemblea. Celebración

VERNES, 28 de agosto:
Perspectiva teolóxico-pastoral
10h Oración
10.30h Ponencias
I. Dimensión profética da Igrexa. Perspectiva teolóxica.
II. Perspectiva práctica
Polo profesor Xulio Andión, teólogo
16.30h Grupos
17.30h Comunicacións
- O compromiso político vivido desde a fe.
Por Pilar Farjas, conselleira de Sanidade
19h Asemblea. Celebración

SÁBADO 29 de agosto:
Perspectiva Pastoral
10h Oración
10.30h Ponencias
I. Dimensión profética do evanxeo e testemuño do Reino
II. Militancia cristiá e compromiso sociopolítico.
Polo profesor Fernando Vidal, sociólogo e membro da Comunidade de Vida Cristiá (CVX)
16.30h Grupos
17.30h Comunicacións
-Celia Castro: Comité Oscar Romero de Solidariedade con América Latina
-Bienvenida García: o compromiso pola comunicación de/na Igrexa.
19h Asemblea. Celebración

DOMINGO, 30 de agosto:
Tema teolóxico-pastoral
10h Oración
10.30h Ponencia:
A profecía na Igrexa ao longo da historia
Polo profesor Carlos García Cortés, teólogo
13h Eucaristía
16h Grupos.
Avaliación e propostas para la XXV Semana
17h Clausura

PARA MÁIS INFORMACIÓN
Andrés García Vilariño, delegado de Apostolado Seglar, 687843065




Evanxeo do domingo


Non vos esquezades das que levan o nome de Rosa. Felicidades. Que conste que eu coñecín tamén un Rosalindo. Este domingo é un día de roseiras sen espiñas, senón vizosas de alegría e bondade.
Hai unha frase no texto evanxélico deste domingo que dá que pensar: “Moitos dos seus discípulos botáronse para atrás e xa non andaban con El” Semella un resumo conciso do “desenganche” actual de moitos cristiáns. Para calquera observador minimamente lúcido, a conexión eclesial e relixiosa de moitisimos bautizados en España (e en Europa) redúcese á petición de servizos para consumo relixioso: certificacións para os sacramentos de paso (vodas, sobre todo), petición deses mesmos sacramentos de paso pero asociados ao rito social que desfigura os contidos do rito relixioso (primeiras comuñóns, casamentos, exequias) e nada ou pouco máis. A desvinculación vai dando lugar a unha perda de contacto coa experiencia relixiosa, na que noutrora coincidían persoas, familias (fogares) e parroquia/colexio. Xa van sendo numerosos os “post-cristiáns”, isto é persoas que, sendo europeas e mergulladas nunha sociedade de raíces cristiás, non tiveron contacto co cristianismo como ofrecemento ou chamada á coñecer a Cristo.
Non parece que esta desvinculación se produza como consecuencia da esixencia espiritual e moral do encontro con Cristo. “¡Que dura é esta doutrina!”, din no evanxeo os discípulos que non soportan as palabras de Xesús sobre a súa presenza (“carne”) no pan eucarístico. Recomendo os libros de J. María Mardones, prematuramente falecido, onde analizaba e describía esa progresiva secularización e atonía relixiosa da sociedade europea e onde tamén proxectaba profeticamente os camiños de sinxeleza, acollida e ámbitos cálidos que as comunidades cristiás no Occidente terán –teremos- que promover e percorrer con humildade.
A min, que non son ningún entendido no asunto, paréceme que na sociedade nos sobra presenza eclesial e falta presenza de Cristo. E o pior de todo é que a presenza eclesial resulta in-significante e mesmo evanxelicamente inconveniente (por poderosa e intensa que sexa), se non comporta a presenza do Señor. . “¿A quen imos ir…?” exclamemos hoxe con Pedro.
Unha aperta

Andrés GV

Evangelio del domingo 23 de agosto


Señor, Tú tienes palabras de vida eterna


Juan 6: 61-70


Muchos discípulos de Jesús, al oírlo, dijeron:
- Este modo de hablar es insoportable, ¿quién puede hacerle caso?Adivinando Jesús que sus discípulos le criticaban, les dijo:
- ¿Esto os hace vacilar? ¿y si vierais al Hijo del Hombre subir donde estaba antes? El Espíritu es quien da la vida; la carne no sirve para nada. Las palabras que os he dicho son Espíritu y vida. Y, con todo, algunos de vosotros no creen.
Pues Jesús sabía desde el principio quiénes no creían y quién le iba a entregar. Y dijo:
- Por eso os he dicho que nadie puede venir a mí si el Padre no se lo concede.
Desde entonces, muchos discípulos se echaron atrás y no volvieron a ir con él.Entonces Jesús dijo a los Doce:
- ¿También vosotros queréis marcharos?
Simón Pedro le contestó:
- Señor, ¿a quién iremos? Tú tienes palabras de vida eterna; nosotros creemos, y sabemos que tú eres el Santo consagrado de Dios.

Virgen Nera


Sobre las colinas calcáreas que se encuentran junto al río Warta y que se extienden desde Cracovia hasta Wielun se levanta la ciudad de Czestochowa. Se dice que el nombre de la ciudad proviene de su fundador, un eslavo de nombre Czestoch. En los documentos del siglo XIII viene llamada como un pueblo de caballeros denominado Czestochowa. A finales del siglo XIV recibió el status de ciudad. En la parte occidental de la ciudad, llamada ya en el siglo XIV, "Vieja Czestochowa", se encuentra una colina alta de 293 metros, concedida a los monjes de San Pablo llegados de Hungría en 1382. Encima de la misma se erigió el conjunto de edificios del santuario y del monasterio, rodeado de murallas y parques, que lleva el nombre de Jasna Góra (Clarus Mons). Este nombre hacía referenda a su casa madre en Buda (Hungría): San Lorenzo en Claro Monte Budense.

Santa Rosa de Lima



Nació en Lima (Perú) el año 1586.
Cuando vivía en su casa, se dedicó ya a una vida de piedad y de virtud, y, cuando vistió el hábito de la tercera Orden de santo Domingo, hizo grandes progresos en el camino de la penitencia y de la contemplación mística.
Murió el día 24 de Agosto del año 1617.

7.8.09

6 de agosto: La Transfiguración del Señor


¡Escuchadle!
Transfiguración, vidriera del hermano Eric de Taizé


Los cristianos de Oriente fueron los primeros en celebrar la Transfiguración. Esta fiesta fue introducida en Occidente en el siglo XII por uno de los abades de Cluny, Pedro el Venerable.

5.8.09

Nuestra Señora de Las Nieves


5 de Agosto

Dedicación de la Basílica de Santa María (en tiempos del Papa Sixto III, 432-440)
Una vez que el Concilio de Éfeso, en el año 431, proclamó la maternidad divina de María, el papa Sixto III erigió en Roma, sobre el monte Esquilino, una basílica dedicada a la Santa Madre de Dios.
Recibe también el nombre de Santa María de las Nieves porque el sitio donde habìa de construirse quedó señalado de modo milagroso con una fuerte nevada en pleno verano.
Es la iglesia más antigua dedicada en Occidente a la Virgen María y uno de los templos más visitados de Roma y de toda la cristiandad.
¡Felicidades Sra. Nieves!

2.8.09

Evangelio del domingo 2 de agosto


El que viene a mí no pasará hambre, y el que cree en mí no pasará sed


Juan 6, 24-35
En aquel tiempo, cuando la gente vio que ni Jesús ni sus discípulos estaban allí, se embarcaron y fueron a Cafarnaún en busca de Jesús. Al encontrarlo en la otra orilla del lago, le preguntaron: - «Maestro, ¿cuándo has venido aquí?»
Jesús les contestó: - «Os lo aseguro, me buscáis, no porque habéis visto signos, sino porque comisteis pan hasta saciaros. Trabajad, no por el alimento que perece, sino por el alimento que perdura para la vida eterna, el que os dará el Hijo del hombre; pues a éste lo ha sellado el Padre, Dios.»
Ellos le preguntaron: - «Y, ¿qué obras tenemos que hacer para trabajar en lo que Dios quiere?» Respondió Jesús:
- «La obra que Dios quiere es ésta: que creáis en el que él ha enviado.»
Le replicaron: - «¿Y qué signo vemos que haces tú, para que creamos en ti? ¿Cuál es tu obra? Nuestros padres comieron el maná en el desierto, como está escrito: "Les dio a comer pan del cielo."» Jesús les replicó:
- «Os aseguro que no fue Moisés quien os dio pan del cielo, sino que es mi Padre el que os da el verdadero pan del cielo. Porque el pan de Dios es el que baja del cielo y da vida al mundo.»
Entonces le dijeron: - «Señor, danos siempre de este pan.» Jesús les contestó:
- «Yo soy el pan de vida. El que viene a mí no pasará hambre, y el que cree en mí nunca pasará sed.»

31.7.09

Nuestra Señora de los Ángeles


W. A. Bouguereau
La Virgen con los ángeles,
1900Musée du Petit Palais. Paris.
DULZURA DE LOS ÁNGELES
(de la liturgia bizantina)

Dulzura de los ángeles, alegría de los afligidos, abogada de los cristianos, Virgen madre del Señor, protégeme y sálvame de los sufrimientos eternos.
María, purísimo incensario de oro, que ha contenido a la Trinidad excelsa; en ti se ha complacido el Padre, ha habitado el Hijo, y el Espíritu Santo, que cubriéndote con su sombra, Virgen, te ha hecho madre de Dios.
Nosotros nos alegramos en ti, Theotókos; tú eres nuestra defensa ante Dios. Extiende tu mano invencible y aplasta a nuestros enemigos. Manda a tus siervos el socorro del cielo.

27.7.09

Evangelio del domingo 26 de julio




Juan 6,1-15

En aquel tiempo, Jesús se marchó a la otra parte del lago de Galilea (o de Tiberíades). Lo seguía mucha gente, porque habían visto los signos que hacía con los enfermos. Subió Jesús entonces a la montaña y se sentó allí con sus discípulos. Estaba cerca la Pascua, la fiesta de los judíos. Jesús entonces levantó los ojos, y al ver que acudía mucha gente, dice a Felipe:


- «¿Con qué compraremos panes para que coman éstos?»


Lo decía para tantearlo, pues bien sabía él lo que iba a hacer. Felipe le contestó:


- «Doscientos denarios de pan no bastan para que a cada uno le toque un pedazo.»


Uno de sus discípulos, Andrés, el hermano de Simón Pedro, le dice:


- «Aquí hay un muchacho que tiene cinco panes de cebada y un par de peces; pero, ¿qué es eso para tantos?»


Jesús dijo:


- «Decid a la gente que se siente en el suelo.»


Había mucha hierba en aquel sitio. Se sentaron; sólo los hombres eran unos cinco mil. Jesús tomó los panes, dijo la acción de gracias y los repartió a los que estaban sentados, y lo mismo todo lo que quisieron del pescado. Cuando se saciaron, dice a sus discípulos:


- «Recoged los pedazos que han sobrado; que nada se desperdicie.»


Los recogieron y llenaron doce canastas con los pedazos de los cinco panes de cebada, que sobraron a los que habían comido. La gente entonces, al ver el signo que había hecho, decía:


- «Éste sí que es el Profeta que tenía que venir al mundo.» Jesús entonces, sabiendo que iban a llevárselo para proclamarlo rey, se retiró otra vez a la montaña él solo.

Santiago Apóstol


Mi cáliz lo beberéis


Mateo 20, 20-28




En aquel tiempo, se acercó a Jesús la madre de los Zebedeos con sus hijos y se postró para hacerle una petición. Él le preguntó:
-¿«Qué deseas?»
Ella contestó:
-«Ordena que estos dos hijos míos se sienten en tu reino, uno a
tu derecha y el otro a tu izquierda.»
Pero Jesús replicó:
-«No sabéis lo que pedís. ¿Sois capaces de beber el cáliz que yo he de beber? »
Contestaron:
-«Lo somos.»
Él les dijo:
-«Mi cáliz lo beberéis; pero el puesto a mi derecha o a mi izquierda no me toca a mi concederlo, es para aquellos para quienes lo tiene reservado mi Padre.»
Los otros diez, que lo hablan oído, se indignaron contra los dos hermanos. Pero Jesús, reuniéndolos, les dijo:
-«Sabéis que los jefes de los pueblos los tiranizan y que los grandes los oprimen. No será así entre vosotros: el que quiera ser grande entre vosotros, que sea vuestro servidor, y el que quiera ser primero entre vosotros, que sea vuestro esclavo. Igual que el Hijo del hombre no ha venido para que le sirvan, sino para servir y dar su vida en rescate por muchos.»

24.7.09

Santa Cristina


Cristina significa seguidora de Cristo (Ungido)


Joven, posiblemente romana, martirizada cerca del lago de Bolsena en la región Toscana de Italia. Sus hazañas legendarias se han confundido con las de Santa Cristina de Tiro, cuya existencia no es segura. La iconografía la representa en variadas formas: Con flechas, sosteniendo una piedra de molino, con serpientes.
Santa Cristina demostró ya a la edad de doce años cuán a pecho tomaba los intereses de Jesucristo. Rompió los ídolos de su padre sin preocuparse por los castigos a que la exponía este acto de celo. Su padre la hizo azotar y abofetear brutalmente por sus sirvientes. Fue arrojada en una hoguera y salió de ella sana y salva; se le cortó la lengua, y siguió alabando a Dios. Murió finalmente, atravesada con flechas.
Sus reliquias son veneradas en Palermo de Sicilia
¡Felicidades Cristinas!

23.7.09

Presentación del Plan Pastoral


Presentación del Plan Pastoral


Ayer 22 de julio fue presentado en el Hogar de Santa Margarita el Plan Pastoral diocesano para 2009-2011.

Durante la mañana, con la asistencia del Sr. Arzobispo se presentó a sacerdotes y religiosos, por la tarde a laicos y religiosas.

El acto vespertino fue presidido por el Vicario territorial, don José Luis Veira Cores, siendo expuesto el plan por Rafael Casás, intervino también don Andrés García Vilariño, Delegado de Apostolado Seglar.

A Moreniña en Pontevedra



















Virxiña da Guadalupe
¿quen che puxo moreniña?
Unha raiola do sol
que entrou pola ventaniña.

20.7.09

CARITAS IN VERITATE

El Santo Padre Benedicto XVI ha escrito una nueva Carta-Encíclica:



CARITAS IN VERITATE


Sobre el desarrollo humano integral en la caridad y en la verdad.

Acceso a la Carta-Encíclica completa






Evanxeo do domingo XVI do Tempo Ordinario


Tempo para un, tempo para os demais. Son tempos que interaccionan e se realimentan. O tempo de silencio, de ollada interior, de autocoñecemento, de estudo e de oración, é tamén un tempo de dinamismo, de alento e de aliciente. O tempo consumido, entregado, entre a compaña e a dedicación laboral, voluntaria, entre os irmáns, fai desexable o outro, o de “cargar a batería”. Son dous momentos da mesma riqueza persoal: a entrega non é posible se non tes nada que ofrecer de ti mesmo. Para iso é necesario que te posúas, que sexas dono de ti, que te enchas de riquezas e de experiencia e de silencio, de misterio, para poder dar algo. O solipsismo, ficar en ti mesmo, non compartir o que admiras, contemplas, sabes, é reducirte á esterilidade, ao brillo esplendoroso pero so aparente e inútil do erudito na súa torre de almafí.
É cuestión de sensibilidade, como mostra Xesús no evanxeo. Necesitan ir a un lugar arredado para descansar e cargar a batería… Pero hai urxencias inaprazables, tamén. Temos que aprender dos monxes a descubrir un vivir ecolóxico, nin traballar como servos sen dispoñibilidade de tempo, nin orar coma ermitaños, á marxe dos irmáns. Vivimos en igrexa, en sociedade, en común. Entre o barullo da vida e o silencio da respiración pousada.

Unha aperta
Andrés GV

Evangelio del domingo 19 de julio


Andaban como ovejas sin pastor

Marcos 6, 30-34

En aquel tiempo, los apóstoles volvieron a reunirse con Jesús y le contaron todo lo que habían hecho y enseñado. Él les dijo:

-«Venid vosotros solos a un sitio tranquilo a descansar un poco.»

Porque eran tantos los que iban y venían que no encontraban tiempo ni para comer. Se fueron en barca a un sitio tranquilo y apartado. Muchos los vieron marcharse y los reconocieron; entonces de todas las aldeas fueron corriendo por tierra a aquel sitio y se les adelantaron. Al desembarcar, Jesús vio una multitud y le dio lástima de ellos, porque andaban como ovejas sin pastor; y se puso a enseñarles con calma.

15.7.09

Novena del Carmen


Como todos los añor, está ceelebrándose en la Paroquia de San Jorge de A Coruña la Novena en honor de la Virgen del Carmen con gran participación de fieles.

Una gran devoción mariana en la ciudad, que año tras año la visita en el tmplo y la acompaña hasta el Puerto en procesión.
¡No faltes!

13.7.09

Raiña do Mar


Virxe de Pastoriza,

Señora do Mar, Raíña,

ben agardas no teu alto,

a volta dos mariñeiros

despois do duro traballo.

12.7.09

Evanxeo do domingo XV do Tempo Ordinario



Amigos, o Señor non soamente nos confía a súa palabra, e que a pon no noso corazón e nos nosos labios. É unha palabra dóce no padal pero amarga e ardente no estómago, pois como sabedes, é unha palabra mol, que fala de paz, amor, xustiza, grandeza, nobreza, dignidade, pero non se dixire, asume, senón con renuncia, desapego, entrega xenerosa, sacrificio persoal… Si, xa sei, Deus non desexa outra cousa senón a nosa plenitude e felicidade, pero nós obstinámonos en pensar que iso pasa pola busca da propia satisfacción, ata que un día o mesmo Señor nos fai ver que a satisfacción se nos dá cando nos olvidamos dela… Ándavos todo un pouco ao revés…
Pois ben, se a túa palabra non fende nin ofende, non separa nin humilla, non engana nin enlea, xa vas purificando a boca, como lla purificaron a Isaías co remol do altar… Pero aínda che falta a gran palabra, a que soamente podemos pronunciar cando nola dá o Espírito: o nome de Xesús, o nome que namora e que salva.

Bicos e apertas a todos.
Andrés GV

Evangelio del domingo 12 de julio



Los fue enviando de dos en dos


Marcos 6, 7-13

En aquel tiempo, llamó Jesús a los Doce y los fue enviando de dos en dos, dándoles autoridad sobre los espíritus inmundos. Les encargó que llevaran para el camino un bastón y nada más, pero ni pan, ni alforja, ni dinero suelto en la faja; que llevasen sandalias, pero no una túnica de repuesto. Y añadió:

-«Quedaos en la casa donde entréis, hasta que os vayáis de aquel sitio. Y si un lugar no os recibe ni os escucha, al marcharos sacudíos el polvo de los pies, para probar su culpa.» Ellos salieron a predicar la conversión, echaban muchos demonios, ungían con aceite a muchos enfermos y los curaban.

10.7.09

10 de julio: Santa Amelia


Una virgen muy venerada en Bélgica, de quien se dice fue interesada en matrimonio por Carlos, posteriormente Carlomagno.

Continuamente rechazado, Carlos finalmente trató de tomarla por la fuerza, pero aunque le fracturo el brazo en el esfuerzo fue incapaz de moverla del altar ante el cual ella se había postrado.

El amante real se vio obligado a abandonar sus intenciones y la dejó en paz. Muchos milagros son atribuidos a ella, entre otros la cura de Carlos que enfermó por la rudeza con que había tratado a la santa. Murió el 10 de Julio, a sus treinta y un años, cinco años después de Carlos ascender al trono.

Amas a todo lo que existe


Te compadeces de todos, Señor, porque todo lo puedes.

Amas a todo lo que existe.


Sab 11,21-26

Para aceptar desefíos

8.7.09

Perdona a tu prójimo


Perdona a tu prójimo sus faltas,

así tus faltas te serán a su vez perdonadas.


Eclo 28,2-7

5.7.09

Evanxeo do domingo XIV do Tempo Ordinario

DomingoXIV

View more documents from Colata.

Amigos, por enredar demasiado co remate do curso académico, non enredei suficientemente cos textos evanxélicos, e quedei en débeda convosco.

Reparo parcialmente esa débeda mandando tamén o evanxeo do domingo pasado.
O deste domingo pon en evidencia a capacidade destrutora dos prexuízos, que nos impiden achegarnos ás persoas tal como son, ou mellor aínda, sexan como sexan, recoñecendo nelas a súa dignidade de persoas e de fillos amados de Deus (que pode estar estragada, deteriorada ou esquecida ou non asumida), aínda que nós sintamos por eles as antipatías máis alérxicas. ¡Coidado coas alerxias! Teñen demasiado de componentes ideolóxicos e nada de evanxélicos…

A nosa mentalidade pode ser o eficaz filtro que impide que o evanxeo chegue ao corazón, porque non pasa da cabeza… Por iso falamos sempre de conversión, sempre inacabada, sempre mostrándonos as zonas escuras do ser, onde temos medo de entrar…

¿Existe xente coa que non queremos nin desexamos nin esperamos ter que falar, porque xa sabemos como son? (¡Se cadra ten nome de bispo, ou de crego, ou a etiqueta dunha asociación, familia espiritual…!)
Os nazarenos coñecían demasiado ben a Xesús e a súa familia e xa sabían o que podían esperar del. A conclusión é tremenda: por esa vía o que conseguimos é nada, o baleiro total, o silencio frío da indiferencia. Nin sequera lle permitimos a Xesús “tocarnos”…
Unha aperta a todo@s

Andrés GV

A emigración




Nas conversas cos amigos sempre se aprende e é moi interesante lembrar historias vellas con xente moi nova.
Para Carlos e Auri que conseguiron o triunfo de sobrevivir á emigración e voltar á terra, disfrutando do medrar dos seus fillos.

Patrimonio de la Humanidad

4.7.09

Evangelio del domingo 5 de julio


No desprecian a un profeta más que en su tierra


Marcos 6, 1-6




En aquel tiempo, fue Jesús a su pueblo en compañía de sus discípulos. Cuando llegó el sábado, empezó a enseñar en la sinagoga; la multitud que lo oía se preguntaba asombrada:


- «¿De dónde saca todo eso? ¿Qué sabiduría es ésa que le han enseñado? ¿Y esos milagros de sus manos? ¿No es éste el carpintero, el hijo de María, hermano de Santiago y José y judas y Simón? Y sus hermanas ¿no viven con nosotros aquí? .»


Y esto les resultaba escandaloso.
Jesús les decía:


- «No desprecian a un profeta más que en su tierra, entre sus
parientes y en su casa.»


No pudo hacer allí ningún milagro, sólo curó algunos enfermos imponiéndoles las manos. Y se extrañó de su falta de fe. Y recorría los pueblos de alrededor enseñando.

¡Qué admirable es tu nombre!


¡Señor, Dios nuestro, qué admirable es tu nombre en toda la tierra!

Que tu alabanza sea cantada por los labios de los niños y críos.


Sal 8

Ordenaciones en la Catedral

El Arzobispo de Santiago, Julián Barrio, ordenará presbíteros a tres seminaristas y diáconos, a otros cinco.
La celebración será el domingo 5 de julio a las 17h en la Catedral de Santiago.
Se ordenarán presbíteros:
- Mario Cotelo Felípez, natural de Berdillo (Carballo), de 30 años. Este año estuvo en la parroquia de san Francisco Javier de A Coruña
- Juan Ventura Martínez Reboeiras, de Vilanova de Arousa, de 26 años. Estuvo en la parroquia san Martín de O Grove
- José Daniel Pérez Espasandín, de Santa Comba, de 25 años, con destino pastoral este año en san Juan Bautista de Carballo.
Se ordenarán diáconos:
- Edwin Alexander Bautista, natural de Trinidad, Diócesis de Santa Rosa de Copán (Honduras), de 29 años. Este año estuvo de destino pastoral en santa Columba de Louro-Cordeiro (Valga).
- Manuel Generoso García Pena, natural de Lañas (Arteixo), de 24 años. Estuvo en la parroquia Divino Salvador de Poio.
- Juan María González-Redondo Neira, natural de Ferrol, de 29 años y licenciado en Historia por la Universidad de Santiago. Estuvo en la parroquia de san Andrés de Zas.
- Manuel Lamela Blanco, natural de Carnota, de 26 años. Su destino pastoral de este año fue santa Cristina de Campaña (Valga).
- Víctor Suárez Gondar, de A Illa de Arousa (Pontevedra), de 27 años; y Licenciado en Derecho y Diplomado en Ciencias Empresariales por la universidad Antonio de Nebrija (Madrid). Su destino pastoral fue la parroquia de san Jorge de A Coruña.
El diaconado es uno de los tres grados del Sacramento del Orden, el grado del servicio. Los diáconos tienen como tarea específica el ministerio de la caridad mostrándose servidores de todos. A ellos corresponde administrar el Bautismo; reservar y distribuir la Eucaristía; asistir al matrimonio y bendecirlo en nombre de la Iglesia; llevar el Viático a los moribundos; leer la Sagrada Escritura a los fieles; instruir y exhortar al pueblo, presidir el culto y la oración de los fieles; administrar los sacramentales; presidir el rito de los funerales y de la sepultura; y dedicarse a los oficios de la caridad y de la administración.
La Parroquia de Santa María de Pastoriza felicita a los nuevos ´presbíteros y diáconos, en especial al nuevo diácono Generoso, tan ligado con el Santuario.

3.7.09

Patrimonio da Humanidade

torre de hércules from Instituto Torre de Hércules on Vimeo.


A Torre foi declarada Patrimonio da Humanidade ás 16,16 do pasado sábado 27 de xuño.
O sábado haberá unha festa popular para festexar o acontecemento.

2.7.09

Honduras en el corazón


Las iglesias católicas del centro histórico de Tegucigalpa desde las primeras horas abrieron sus puertas para recibir a la feligresía, que clama porque perdure la paz nacional.Las peticiones se han mantenido durante los últimos cuatro días, luego de que el ex presidente Manuel Zelaya anunciara que continuaría con sus pretensiones de colocar una cuarta urna durante el proceso electoral que se desarrollará el 29 de noviembre. Juan José Pineda, obispo auxiliar de Tegucigalpa durante la misa de la mañana de ayer pidió a los católicos no dejarse atrapar por el miedo. En las sagradas escrituras, de acuerdo con el religioso en 366 ocasiones aparece la frase “no tengas miedo”, mensaje que debe convertirse en el lema de los creyentes.El pueblo hondureño está pasando por un momento de desconcierto, pero no de muerte, expresó Pineda, pues el pueblo vive entre cada uno de los fieles.El líder religioso invitó a los presentes a preguntar y a responderse que la única la respuesta que se necesita es la de Dios. “Nosotros no tenemos que hacernos la pregunta de que en Honduras sí o no”, dijo monseñor.


26.6.09

2, 1 ....


Mañana, nuestra querida Torre de Hércules puede ser nombrada:

Pastrimonio de la Humanidad